Vanuit het Team Missionair Pastoraat zet Marjolijne du Maine zich in voor de organisatie van de bisdombedevaart ‘in de voetsporen van Sint Bernardus’. Van 23 tot en met 28 oktober 2023 zullen Bornem, Dijon, Cîteaux, Clairvaux, Troyes en Villers worden aangedaan voor een programma van bezinning, gebed en ontmoeting. Marjolijne blikt vooruit op de pelgrimage, die volgens haar een “wonderlijke reis” zal worden.
Als ik stempels in mijn paspoort zou hebben voor de bedevaarten die ik heb gemaakt dan zouden er drie voor Lourdes, twee voor Rome, één voor Het Heilig Land en één voor Fatima in staan, en dan keek ik nu uit naar een stempel voor Clairvaux.
Pelgrimeren, of op bedevaart gaan, is vreugdevol én wonderlijk. Bij iedere stempel andere herinneringen. Er zijn beslist mensen die veel vaker of meer heilige plaatsen hebben aangedaan dan ik.
Wat is dat toch, die vreugde en dat wonderlijke van pelgrimeren?
Natuurlijk is het leuk om met een gezelschap op reis te gaan. Naar dezelfde bestemming, met hetzelfde programma. Maar pelgrimeren is meer dan dat. De gekozen bestemming gaat niet alleen over het ‘verhaal’ van de specifieke heilige persoon of personen met betrekking tot die bestemming. Het gaat minstens ook om de persoon die op bedevaart gaat, de individuele keuze van iedere pelgrim. Precies díe keuze ligt in het hart. In ons hart kunnen allerlei vragen leven. Welk verlangen ligt er in ons hart en waarom gaan we daarvoor op bedevaart? Zijn we ‘gelovig en zoekend’ of alleen zoekend? Tijdens een bedevaart zoeken we een begrip van dat verlangen. Zouden we kunnen ervaren wie we ten diepste zijn(?)
De stap nemen op bedevaart te gaan is jezelf open stellen voor verwondering. Sommige mensen ervaren dat ze ergens van los willen komen en precies dat gebeurt dan ook vaak. Het kan best even confronterend en oncomfortabel zijn. Ik heb dat zelf zo ondervonden. Gaandeweg ontstaat de vreugde. Genade. Een bedevaart zet je op weg naar vernieuwing. Zoals Jezus absoluut oncomfortabel aan het kruis stierf maar daarna verrees! Hij maakt alles nieuw. Zo wil Hij ons steeds nieuw maken. In de Eucharistie is dat intiem maar we worden ook vernieuwd door het samen optrekken. Samen eten, zingen, bidden, dansen, huilen en lachen. Ieder met zijn of haar eigen uniekheid en in vrijheid.
We ontmoeten Christus en elkaar van hart tot hart. We zijn een vreugde voor elkaar met al onze talenten en al onze mooie en minder mooie eigenschappen. Je leert Jezus en Zijn liefde kennen. In jezelf en doorheen Hem en de medepelgrims. Het specifieke verhaal van de heilige(n) rondom de bestemming en plaatsen die je aandoet brengt de betekenis van heiligheid dichtbij. Het is de rode draad van de bedevaart en daarmee ook van ons eigen verhaal. Het is het verhaal van heelheid en gebrokenheid. Van oorsprong en bestemming. Van het verlangen in ons hart. We zijn op weg naar heiligheid.
Dát is de vreugde en het wonderlijke van Pelgrimeren! Van 23 tot en met 28 oktober ga ik op bedevaart “In de voetsporen van Sint Bernardus.” U ook?
Marjolijne du Maine
