Vandaag zetten we de volgende stap in de chronologie van het leven van de H. Bernardus. We bezoeken de abdij Notre Dame in Cîteaux.
In maart 1112 treedt Bernardus in bij de Cisterciënzers, in de abdij in Cîteaux die in 1098 door Robertus van Molesme werd gesticht. Bernardus komt niet alleen, hij neemt ruim dertig gezellen mee, waaronder drie broers, neven en talrijke vrienden. Later, na de dood van zijn moeder, treden ook de twee andere broers en zijn vader in.
De komst van Bernardus is een zegen voor de op dat moment nog kleine en kwetsbare orde. De intrede van Bernardus en zijn gezellen leidt tot een grote toeloop van nieuwe monniken, en tot een periode van grote bloei. Een jaar later wordt vanuit Cîteaux een nieuwe abdij gesticht (la Ferté), en twee jaar daarna krijgt Bernardus de opdracht om in het dal van de Aube een abdij te stichten: de abdij Clairvaux.
“God, in uw licht zullen wij het Licht aanschouwen.”
Zo luidt het keervers van psalm 36 van het morgengebed. We zijn weer op weg gegaan naar Citeaux. Ons gebed verloopt als een regelmatige hartslag.
We hebben een wonderlijk reisschema. Zo zijn we een half uur te vroeg in Citeaux aangekomen. Onder het geluid van Salve Regina keren wij in onszelf om de heilige Mis te vieren.Het interieur van de kapel draagt hier aan bij. Heel veel kerken zijn mooi. De soberheid en eenvoud brengen mij terug naar waar het om gaat: ons hart richten op Hem die ons liefheeft.
Wij worden kinderen van God en dat zijn wij ook, broeders en zusters.
Ik hoor de vertrouwde klank van bisschop Jan in mijn oren. Vanuit hier zijn in gebed met hem verbonden. 🙏
😇
Pauline Vermeulen
Gisteravond een bezinningsavond gehad rond Bernardus en Maria. Met elkaar gesproken over wat Maria voor jou betekent. Bijzonder om je persoonlijke ervaringen en hoe jij je geloof beleeft met mensen te delen die je niet/nauwelijks kent. Getuigt van een goede en veilige sfeer binnen de groep.
Bij binnenkomst in de kerk van Citeaux viel ik even stil: De eenvoud, soberheid en stilte. Terug naar de Bron, dat gevoel kwam heel sterk naar boven. Ook het altaar riep dit gevoel op. Waar draait het nu echt om in het leven, mijn leven? Van welke belasting, opsmuk zou ik mij kunnen ontdoen?
Karin Lange
“Wat zou ik u graag tot medeleerling willen in de school van de liefde onder meester Jezus!”
~Bernardus van Clairvaux
Citeaux heeft veel indruk gemaakt. Onvruchtbare grond. Kalkrijk waar vooral bittere alsem groeide.
Ook doordat reizigers in de handen van rovers vielen.Zoals een medepelgrim raak opmerkte: ‘Dit weer past bij een bezoek aan dit oord.’
Transformatie van locus horroris naar bewoonbare plek heeft bloed, zweet en tranen gekost.
Wie leerling wil zijn, wordt geen rozentuin beloofd. Bernardus was zorgzaam en barmhartig voor zijn novicen.
Hij onderhield een warme band met de hoop op wederkerigheid naar zijn voorbeeld in de school van de liefde. De bouwstenen van deze opleiding zijn: stilte-eenzaamheid-geestelijke lezing.
Tijdens de rondleiding zag ik een afbeelding van de Carta caritatis waarop de vele stichtingen zijn gefundeerd.
Abdijen mogen autonoom hun koers en eigen nestgeur bepalen en tegelijk zijn zij onderdeel van een liefdevolle familieband.Een model voor de kerk van de toekomst? Gezien de vele stichtingen is de grond van dit roversnest zeer vruchtbaar gebleken.
H. Bernardus bidt voor ons: dat wij weerstanden niet uit de weggaan en voor ogen houden leerlingen te verzamelen voor de school in Liefde
😇
Pauline Vermeulen
