Bisschop Muskens had een origineel begin van zijn homilie. Hij knoopte aan bij de wapenspreuk van bisschop Van den Hende: "Sine timore serviamus Illi" (dat we Hem zonder vrees dienen). Deze is ontleend aan de lofzang van Zacharias (Lc. 1,74) waarin dit een belofte is die aan Abraham gedaan is. Aan de hand van de geslachtslijst van Jezus en de wijdingsgenealogie van bisschop Van den Hende liet bisschop Muskens zien dat bisschop Van den Hende staat in een lange traditie van mensen die God ervaren hebben. De wijdingsgenealogie telt één heilige (Eugène de Mazenod) en drie pausen. Met behulp van google en wikipedia was bisschop Muskens tot in del ate middeleeuwen gekomen.
Een van deze pausen, Paulus IV, was nauw betrokken bij het concilie van Trente. Dit concilie sloot de middeleeuwen af. In de middeleeuwen lazen de mensen de Bijbel niet allereerst als een historisch document maar als de neerslag van de ervaringen met God welke de aartsvaders, de profeten en de apostelen gehad hebben. Bernardus van Clairvauz verplichtte zijn monniken te zeggen wanneer ze uit de Schrift lazen: "Hodie legimus librum experientiae" (Vandaag lezen we uit het boek van de ervaring).
Deze traditie is begonnen bij paus Gregorius de Grote (590-604). deze schreef aan de bisschoppen van Oostelijk Spanje, de Provence en Lombardije": “Je kunt wat jezelf niet ervaren hebt, niet verkondigen. Zorg zelf, beste bisschoppen, Christus te ervaren. Anders kun je niet bewerken dat andere mensen Christus ervaren.” Het gaat erom, aldus bisschop Muskens, dat je niet kunt doorgeven wat je zelf niet ervaren hebt. Hij sprak de wens uit dat bisschop Van den Hende tijd en ruimte zou vinden om door gebed, viering en studie Christus te ervaren om zo in staat te zijn anderen die Christuservaring door te geven. Christuszelf is immers het beloofde land dat aan Abraham beloofd is. Zo geeft hij gestalte aan de belofte aan Abraham gedaan Hem zonder vrees te dienen.
