Een warme lente-avond in Princenhage. Op 21 mei 2007 verzamelt zich een groep mensen op het koor van de St. Martinuskerk in Princenhage (Breda-West). In een kring zitten ze en bewegen ze zich rond een vuurkorf. Ze zijn op zoek naar het vuur dat hun inspiratie schenkt, maar spreken ook over het vuur dat hen opbrandt. Eigenlijk verlangen ze naar een “Vuur dat in hun binnenste brandt maar hen niet verteert”, een bijbels beeld voor God. Deze meditatieavond vindt plaats in het kader van het Vuurfeest in de Nazarethparochie van Breda-West.
Vrijwilligers bij elkaar brengen
Judith Nooren, Marianne van den Houdt en Lianne de Jongh zijn alle drie nauw betrokken bij de organisatie van het Vuurfeest. Judith en Marianne werken in het onderwijs, Lianne is verpleegkundige. “Vanuit ons geloof is de tijd tussen Pasen en Pinksteren een vreugdevolle periode,” vertelt Judith. “Een jaar geleden ontstond in de pastoraatsgroep het idee om iets in deze vijftig dagen te doen. Er was toen weinig tijd omdat we in Breda-West druk bezig waren parochies samen te voegen. Toen dit proces afgerond was zochten we naar een weg om vrijwilligers uit de verschillende parochiekernen bij elkaar te brengen om met elkaar over hun eigen bezieling te spreken. Zo ontstond het idee van het Vuurfeest. ”
“Pinksteren is immers het feest van wind en vuur,” meent Lianne. “Cas van Beek, destijds pastoraal werker in onze parochie, verwees ons voor ondersteuning naar de Pastorale Dienstverlening van het bisdom. We hebben heel veel hulp gehad van Birgit Verstappen. Ze heeft creatieve ideeën. Steeds als we het niet meer zagen zitten, gaf ze ons nieuwe energie. Ze benadrukte dat het niet om het aantal deelnemers ging. Ze vroeg steeds: Hoe vinden de deelnemers het?” Voor Birgit staat hun beleving van de activiteit centraal. Als deze goed is, is het geslaagd.”
Zingen, schilderen en bezinnen
“Toen de plannen voor het Vuurfeest vastere vormen krengen, zijn we met de vrijwilligers gaan inventariseren wat ze willen,” vertelt Marianne. “Het bleek dat velen willen zingen, creatief willen zijn en zich willen bezinnen. Rond deze drieslag hebben we ons programma opgebouwd. We hebben deze drieslag ook vertaald naar kinderen.”
“Er is een onder andere zangavond geweest met Rikie Bansbergen van het stadspastoraat Breda,” vult Judith aan. “Onder begeleiding van Natasja de Senerpont Domis, docente beeldende kunsten aan de Nieuwe Veste te Breda, bezonnen we ons schilderend op het thema ‘Vuur’.
Parallel is er ook een kinderprogramma. De kinderen bezonnen zich een middag over vuur. Ze zijn naar leeftijd ingedeeld. De jongste groep heeft geluisterd naar een verhaal over de uitvinding van het vuur door de indianen. Met de oudste groep is gesproken over offer en vuur. Ze hebben hun diepste verlangens op een brief geschreven. De briefjes zijn verbrand. De rook kringelde als een gebed omhoog. We sluiten het vuurfeest af met Pinksteren. Op de zaterdag voor Pinksteren is er in Effen om 19.00 uur een gezinsviering Na deze viering is er een kampvuur. Met de kinderen hebben we hout voor het kampvuur gesprokkeld. In de vieringen zal de Indiaan Cheko een grote rol spelen. Hij met muziek onze zintuigen ‘wakker maken’. Op zondag 27 mei is er in de Martinuskerk om 10.00 uur een eucharistieviering voor de hele parochie in de H. Martinuskerk. In deze viering komt alles samen. Zo sluiten we het Vuurfeest af.”
Pinksteren leeft
Lianne, Marianne en Judith kijken met voldoening op de voorbereidingen terug. “Het Pinksterfeest is voor mij gaan leven,” vindt Judith. “Ik kan me voorstellen wat de eerste leerlingen van Jezus voelden toen zij de kracht van de Geest ervaarden. Zij wilden erop uit trekken om de Blijde Boodschap te verkondigen. Ik voel het vuur van het begin in me branden.”
