Zr. Janny Wolvers en zr. Andrea van de Werf nemen afscheid van de dienst opleiding en vorming (DOV) van het bisdom van Breda. Ze doen dit vanwege hun gevorderde leeftijd.
Beide zusters zijn vanaf 1991 aan de DOV verbonden. In dat jaar werd het convict van het bisdom van Tilburg naar het voormalig klooster Maria ter Engelen in Breda-Zuid verplaatst. Ze maakten de achtereenvolgende verhuizingen naar de pastorie van het Begijnhof in Breda en het Centrum Bovendonk te Hoeven mee. Zo werkten ze nauw samen met de rectoren Van der Meer, Nooren, Van Hees, Ham en Wiertz.
Ze bewaren goede herinneringen aan hun werk. “We deden de was voor de rector, maakten schoon en waren aanwezig tijdens de avonden en weekeinden van de toeleiding. We traden op als gastvrouw. We verzorgden het eten. Toen het centrum nog in Maria ter Engelen en het Begijnhof gevestigd was, kookten we in de weekenden. Als er een avond was, waren we al om 14.00 uur present. Vaak gingen we pas om 23.00 uur naar huis,” vertelt zr. Andrea. Zoals dat jaren gebruik was geweest zong zr. Andrea ook dit jaar op de laatste avond van het studiejaar een lied. Zo kon ze nog eenmaal en voor de laatste keer de draak steken met ieders eigenaardigheden.
De zusters hebben het werk gedaan uit liefde voor de Kerk. “Dienstbaarheid, gastvrijheid en de zorg voor priesters zijn een belangrijk onderdeel van onze franciscaanse spiritualiteit,” beamen beiden volmondig. Voor hun werk werden ze allebei in 2005 officieel en met een geschenk bedankt door het bisdom.
Sinds hun afscheid zitten zr. Janny en zr. Andrea niet stil. “We zijn franciscanessen van de heilige Elisabeth, een actieve tak van de franciscaanse beweging,” vertelt zr. Janny “We zijn opgericht voor de wijkverpleging en de bejaardenzorg. We trokken erop uit en bezochten de mensen thuis. We willen wel meer aandacht voor het beschouwend aspect van ons leven maar het actieve zit in ons bloed.” Ze hebben nog diverse activiteiten. Zo is zr. Andrea lid van een werkgroep van Amnesty International. “En nu we ouder worden besteden we als mantelzorgers meer aandacht aan onze eigen congregatie. We geven elkaar de zorg die we vroeger aan anderen gaven” besluit zr. Andrea.
