Het jongerenplatform van het bisdom Breda organiseerde op zaterdag 15 november 2009 een fotoworkshop in de St. Laurentiuskerk te Breda/Ginneken. Het motto van deze middag luidde: ‘Save our soul’. Ongeveer 15 jongeren probeerden de ziel van dit neogotische kerkgebouw in foto’s vast te leggen..
Vicaris Vincent Schoenmakers opende de middag. Hij liet zien dat elk voorwerp een functie, betekenis en eigen schoonheid heeft. Hierna ondernamen de jongeren een eerste ontdekkingstocht door de kerk, op zoek naar de ziel. Ze maakten daarbij dankbaar gebruik van de mogelijkheid op plaatsen te komen waar je normaliter niet komt. Kruipend, half ondersteboven of plat liggend op de vloer werd gepoogd die ene mooie foto te maken.
Het verhaal vertellen
Ben Hulshof, bij uitstek kenner van deze kerk, nam vervolgens de groep mee op ontdekkingstocht door de kerk. Hij vertelde enthousiast over de kunst en geschiedenis van het kerkgebouw. “Door te weten wat een voorwerp voorstelt, ga je er op een andere manier naar kijken,” vertelde hij. “Voor mij zit de schoonheid niet alleen in de ambachtelijke waarde bijvoorbeeld een retabel, maar ook in het verhaal dat dit altaarstuk wil vertellen”.
De ziel van een kerkgebouw
De fotograaf Ramon Mangold daagde de jongeren uit letterlijk anders naar een voorwerp te kijken, door een andere positie in te nemen. “De ziel van een kerkgebouw zit hem voor mij ook in de mensen die daar komen. Wat doen ze daar, of wat doen ze daar juist niet? Iedereen kijkt automatisch naar boven al je in een kerk komt. Dan richt ik mijn aandacht juist naar beneden”.
‘Als een groepje Japanners’
Aan het einde van de middag werden de foto’s die aan het begin gemaakt zijn vergeleken met die van het einde van de dag. “Het viel mij op dat er veel meer details op de gevoelige plaat gezet zijn, en we ook beter kunnen vertellen waarom we die foto gemaakt hebben,” vertelt Anton Janssen, een van de deelnemers aan deze middag.
Ook Ramon Mangold is dit opgevallen: “In het begin liepen ze als een groepje Japanners met hun fototoestel rond. Ze probeerden alles te fotograferen, maar keken niet. Aan het einde van de middag ging dat stukken beter; ze namen tijd om eerst te bedenken wat nu voor hen die ziel van het gebouw was, om daarna de foto te maken. Voor iedereen is die ziel anders, maar door goed te kijken kun je hem misschien vinden.”
