Paus Benedictus XVI heeft alle bisschoppen een brief geschreven naar aanleiding van het opheffen van de excommunicatie van de priesterbroederschap Pius X en de daarna ontstane commotie. Van deze brief is de Nederlandse vertaling verschenen. Klik hier.
De paus gaat in op de achtergronden van het opheffen van de excommunicatie en schrijft onder meer: "De mensen tot God brengen, de in de Bijbel sprekende God, is de hoogste en fundamentele prioriteit van de Kerk en van de opvolger van Petrus in deze tijd. Daaruit volgt dan vanzelf dat het ons om de eenheid van de gelovigen moet gaan. Hun onenigheid – hun onderlinge tegenstellingen – maakt het spreken over God immers twijfelachtig. Daarom is het streven naar gemeenschappelijk geloofsgetuigenis door christenen – de oecumene – bij de hoogste prioriteit ingesloten. Daarbij komt de noodzaak voor allen die in God geloven om samen naar vrede te zoeken, proberen nader tot elkaar te komen, om zo in de verscheidenheid van hun godsbeeld toch gezamenlijk in de richting van de bron van het Licht te gaan – de interreligieuze dialoog."
"Als dus de strijd om het geloof, om de hoop en om de liefde in de wereld op dit moment (en altijd, in verschillende vormen) voor de Kerk de ware prioriteit vormt, dan behoren de kleine en middelgrote pogingen tot verzoening daar ook bij. Dat het stille gebaar van een uitgestoken hand tot veel spektakel en juist tot het tegendeel van verzoening heeft geleid, moeten we onder ogen zien. Maar nu vraag ik toch: Was en is het werkelijk verkeerd ook hier de broeder tegemoet te komen “die iets tegen u heeft” en verzoening te zoeken (vgl. Mt 5,23 vlg.). Moet niet ook de burgermaatschappij proberen radicalisering te voorkomen, de mogelijke aanhangers – indien enigszins mogelijk – weer te in te voegen in de grote vormende krachten van het maatschappelijk leven, om inkapseling en alle gevolgen van dien te vermijden?"
