Zondag 13 juli geven hulpbisschop De Jong van Roermond, bisschop-referent voor de jongeren, en bisschop Van den Hende van Breda een kort interview voor deze bisdomsite. Beiden hebben net de zondagochtendviering achter de rug, de laatste eucharistieviering in de stad Goulburn. Pelgrims en bisschoppen vertrekken maandag 14 juli naar Sydney voor het hoofdprogramma van de WJD. Een terugblik op de eerste week, en een vooruitkijken.
Bisschop Van den Hende en bisschop De Jong van Roermond tijdens het voorprogramma van de WJD in Goulburn.
Pelgrimstocht
Bisschop Van den Hende: “Deze week in Goulburn en de week in Sydney zijn als het ware een tweetrapsraket. Ik denk dat de jongeren nu al geoefend hebben in het praten met elkaar, het uitwisselen over geloof, de kennismaking met de wereldkerk via de groep van tweeduizend jongeren uit verschillende landen. En dan komt straks de grote massa. In Goulburn werd in een kleine lokale setting met jongeren over geloof gepraat en straks krijgt dat een vervolg in de grotere setting van Sydney. Het is een soort eerste oefening, met de bisschop van hier, elke dag eucharistie, gelegenheid om te naderen tot het sacrament van boete en verzoening. Ik denk dat het een hele goede tussenstap is tussen de kleine groepen thuis en de grote bijeenkomst volgende week. Daardoor wordt het een pelgrimstocht die te volbrengen is. Ander maak je een te grote sprong en gaat de menselijke maat verloren.”
Warme geloofsatmosfeer
Bisschop De Jong: “We zijn hier opgevangen in een hele warme geloofsatmosfeer, waarin we meteen welkom waren. In deze eerste week was het geloof belangrijk, de contacten met de parochie, contacten met andere jongeren, internationaal ook, zoals bij de mis op zaterdag in Canberra. Ondanks de fysieke kou, Goulburn had deze week de koudste winter in vijftien jaar, was het hier een warm bad.
In het begin was het nog wat moeilijk, met alle vluchten die na elkaar binnenkwamen, waarbij sommige jongeren zelfs pas gisteren aankwamen. Maar inmiddels is er het gevoel dat de jongeren hier thuis zijn, hoewel we aan de andere kant van de wereld zijn, en dat dit een plaats is waar we onze lieve Heer tegenkomen.”
Bisschop Van den Hende en oude bekenden uit het bisdom Groningen-Leeuwarden.
Eén gemeenschap
Bisschop Van den Hende: “We komen hier allemaal als vreemdeling naartoe. De Nederlanders kennen elkaar niet allemaal, ze kennen de andere pelgrims niet, de bevolking niet. Maar vandaag merk je bij de mis, waarmee we deze eerste week afsloten, dat het één geheel is geworden. Wij gaan weg, maar Goulburn zal meebidden als we naar Sydney gaan.
Wat de wereldkerk doet met ontmoetingen als deze is niet te beschrijven, omdat het zo fijnmazig is: de contacten van jongeren onderling, contacten van en met priesters, contacten met de parochie. Bij het biecht horen kwamen niet alleen pelgrims, maar ook parochianen. Parochie en pelgrims, dat schuift gewoon in elkaar rond het aanbod aan pastoraat: vieringen, biecht en gebed.”
Persoonlijke uitdaging en antwoord
Bisschop Van den Hende: “Wat ik van jongeren hoor over deze week, is dat ze uitgedaagd worden om niet alleen het geloof naar inhoud en beleving te horen en te zien, maar ook worden gevraagd er zelf over na te denken en in eigen woorden te zeggen: wat vind ik ervan en wat is mijn antwoord? Daar hebben ze het dan in de bus met elkaar over.
In de preek in de viering vanochtend heb ik gezegd: God spreekt tot de geloofsgemeenschap van alle mensen, maar er gebeurt ook met mensen persoonlijk iets. Je moet je eigen antwoord geven. Je gaat niet schuil in de massa. Het blijft een persoonlijke uitdaging! Dat is wat ik heel graag mee wil geven als ik met jongeren praat.
De bisschoppen na afloop van de viering in Canberra, waarmee het voorprogramma werd afgesloten.
Levende Kerk
Bisschop De Jong: “In vergelijking met thuis is het een enorme overgang. Hier is er elke dag een mis, zijn er geloofsgesprekken, wordt informatie aangeboden over de artikelen van het geloof. Al met al is er heel degelijk voedsel aangeboden dat nog verteerd moet gaan worden.
De ontvankelijkheid ervoor bij de jongeren is zeer toegenomen. Het Tweede Vaticaans Concilie omschrijft de Kerk als mysterie, gemeenschap, zending. De Kerk is méér dan een club van mensen: Christus is er tegenwoordig en gaat met mensen op weg. In de gezangen van de Emanuelbeweging, die hier het programma aanbood, voel je die mysterievolle aanwezigheid. Er komt een soort leven tot stand door de muziek, de inhoud, de liturgie, de ontmoetingen.
De gemeenschap van de Kerk is hier allereerst de gemeenschap onder elkaar, dat je elkaar kunt inspireren en ook wat van elkaar moet verdragen, dat je je bij elkaar thuis voelt: broeders en zusters van elkaar met één Vader in de hemel. Dit is een ervaring voor hun leven. Daar ben ik van overtuigd.
En over de zending van de Kerk: sommige jongeren gaan met vragen naar huis, anderen kwamen met vragen hiernaartoe, wat wil ik met mijn leven? Soms ook over roeping nadenkend, of over hoe ze anderszins dienstbaar kunnen zijn. Als ze straks naar huis gaan, zullen ze hier hebben ontdekt dat als christen in het leven staan betekent nadenken over de vraag: hoe kan ik vanuit mijn geloof Kerk en maatschappij ten dienste zijn? Dat zal in Sydney verder ontwikkeld worden. Die zending is essentieel. Als Nederlanders moeten we dat wat herontdekken. Wat de jongeren van hier mee naar huis nemen, en dat gaat vanzelf denk ik, is een gevoel van: we hebben iets te bieden aan de wereld, een boodschap van blijdschap, van heil.”
‘Apetizer’
Bisschop De Jong: “Bij de voorbereiding thuis doe je natuurlijk al heel wat. We zijn met zijn allen bij elkaar geweest in Houten, waarbij werd aangegeven: het is een pelgrimstocht. Bij die pelgrimstocht ga je jezelf leren kennen, de wereld meer ontdekken, de Kerk meer ontdekken. De WJD zijn dus een ontdekkingstocht.
Het gaat om kennismaken met andere mensen en culturen, en meer zicht krijgen op geloof. Daar moet je je goed op voorbereiden, en soms zijn er nog verrassingen. Je kunt veel krijgen, of minder. Je merkt dat de jongeren zich langzaam ontspannen in deze week. In eerste instantie sluit je je wat af voor je omgeving, anders is het te veel. Je ziet het nu langzaam openbloeien. De jongeren worden ontvankelijker.
Met name vond ik dat mooi bij de biechtvieringen. Ik heb van verschillende jongeren gehoord dat ze voor de eerste keer gingen biechten, dat het een goed gesprek was, een mooie ervaring. Dat is nog de beste voorbereiding voor de komende week, dat men het sacrament van boete en verzoening ontvangt, zodat er een soort ontvankelijkheid ontstaat. Deze eerste week in Goulburn is geen aperitiefje, maar wél een ‘apetizer’ voor wat er nog komen gaat.”
Op weg naar Sydney
Bisschop De Jong: “Ik heb zeer veel zin in de komende dagen. Zoals de jongeren elkaar ontmoeten, ontmoeten ook de bisschoppen elkaar.
Ik denk dat de aanwezigheid van de vele jongeren in Sydney, ook al is er maar een fractie aanwezig van het aantal jongeren dat bij eerdere WJD’s was, indruk zal maken op de jongeren. We waren zaterdag al samen met andere jongeren die te gast zijn in dit aartsbisdom, het werd al wat groter, het aanbod wat ruimer, andere vlaggen, andere gezichten… Uiteindelijk mondt het allemaal uit in de ontmoeting met de paus, in het wit, symbool voor het middelpunt, de eenheid. Hij zal bevestiging van het geloof bieden. De heilige vader verwijst naar Christus en zijn boodschap: komt allen tot Mij die vermoeid en uitgeput zijn, en Ik zal uw last verlichten…”
