“Door de coronacrisis schroeven we onze activiteiten terug. Sommigen verblijven vanwege hun gezondheid noodgedwongen in quarantaine. Anderen werken van huis uit en beperken het aantal ontmoetingen met vrienden en bekenden vanwege de verplichting tot social distancing.” Een ongewone situatie volgens broeder Guido Van Belle, overste ofwel ‘superior ad nutum’ van de Zundertse abdij Maria Toevlucht.
In onze maatschappij en Kerk zijn er echter mensen die in afzondering leven. Zij doen dit om des te meer verbonden te zijn met God. De trappisten van de abdij Maria Toevlucht te Zundert behoren tot de kloostergemeenschappen die in beslotenheid leven. “Onze quarantaine is niet absoluut,” zegt broeder Van Belle. “We behoren tot de benedictijnse kloosterfamilie. Gasten maken volledig onderdeel uit van ons leven. Zij bevolken ons gastenhuis en participeren in de liturgie. Echter ons gastenhuis en onze winkel zijn gesloten, net zoals onze kerk..”
Het was een bewuste keuze om ook de kerk te sluiten. “Op deze manier voorkomen we discussies,” zegt broeder Guido. “Ander moet je, wanneer ons getijdengebed begint, steeds mensen terugsturen. Daarnaast zijn er geen externe vergaderingen meer. We vallen als communiteit helemaal op onszelf terug.” Broeder Guido waardeert dit positief: “We hebben meer tijd voor gebed. Zo is iedereen op tijd bij de gebedsvieringen. We houden ons ook nu strikt aan onze gebedstijden. Om 4.00 u. in de ochtend staan we op en we gaan om 20.15 u. naar bed. In de liturgie zijn wel enkele aanpassingen. Zo hebben we de lauden (het ochtendgebed) uitgebreid door de lezingen van de dag hierin te integreren. Tevens hebben we ruimte geschapen voor vrije voorbeden.”
“We praten meer onderling. Hoewel wij een zwijgende orde zijn, vind ik dit waardevol. Ik ben bibliothecaris en ik merk dat er meer gelezen wordt. We onderhouden ook contacten met de buitenwereld via de post. We verzenden meer brieven, e-mails en kaarten naar hen die met ons in verbinding staan.”
In de coronatijd vieren de trappisten Goede Week en Pasen. “Wel met de nodige aanpassingen,” formuleert broeder Guido. ”Het gaat om een versobering waarbij we lichamelijke aanrakingen vermijden.” Broeder Guido illustreert dit met enkele voorbeelden. “Bij de kruisverering op Goede Vrijdag kussen we het kruis. Dit jaar maken we een eerbiedige buiging. We ontsteken het Paasvuur niet op het binnenplein van de abdij maar in bescheiden vorm achter in de kerk. We trekken dan in processie met de paaskaars het kerkgebouw binnen. Onze benedictijnse vredesgroet is lijfelijk. We omhelzen elkaar. Nu begroeten we elkaar op afstand met een buiging. Dit is ook een mooi ritueel. Ik vind het wel jammer dat het lichamelijke uit de liturgie verdwijnt. Het is echter crisistijd en dit tijdvak daagt ons uit tot nieuwe creativiteit.”
“Er is wel een zekere rust in de communiteit,” vertelt broeder Guido. “We praten meer onderling. Hoewel wij een zwijgende orde zijn, vind ik dit waardevol. Ik ben bibliothecaris en ik merk dat er meer gelezen wordt. We onderhouden ook contacten met de buitenwereld via de post. We verzenden meer brieven, e-mails en kaarten naar hen die met ons in verbinding staan.”
Broeder Guido realiseert zich terdege dat het leven van de trappisten verschilt van mensen met een gezin. “Het voordeel is wel dat we voor deze levenswijze gekozen hebben. Bij onze levensstijl hoort dat we de stilte ingaan en afzien van prikkels. We kunnen onszelf bezighouden op onze cel met het lezen van een boek. Daarbij beschikken we over een groot gebouw en een groot domein waar we kunnen wandelen en ons ontspannen. Dat helpt wel.”
Vanuit zijn ervaring geeft de broeder verschillende tips om deze tijd van afzondering door te komen. “Houd vast aan een dagritme en breng structuur aan in de dag. Zorg voor je persoonlijke hygiëne. Denk eraan dat je je elke dag scheert bijvoorbeeld. Haal ook dagelijks een frisse neus en zit niet heel de dag voor je beeldscherm. Selecteer ook momenten waarop je jezelf informeert. Kijk niet de hele dag naar allerlei nieuwssites en sociale media die onrust kunnen veroorzaken. Neem ook dagelijks een kwartier rust om gewoon wat te ‘suffen’ en let dan op je ademhaling. Steek eens een kaarsje op en verbind je met dierbaren, met de hele wereld.” “Verveling ken ik eigenlijk niet,” bekent broeder Guido. “Ook als het gewone leven straks weer op gang komt, is het goed om dagelijks stil te vallen.”
- De broeders bieden de mogelijkheid om negen dagen lang een noveenkaars te branden voor persoonlijke intenties. Lees hierover meer op de website van Abdij Maria Toevlucht.
Foto: Abdij Maria Toevlucht
