In het weekend van 11 en 12 september 2010 vonden de jaarlijkse monumentendagen plaats. Voor parochies bieden deze dagen een uitgelezen kans om het kunstzinnige patrimonium te toon te stellen en ook aandacht te vragen voor de rijkdom van het geloof zelf. De parochies van Schouwen-Duiveland en Zuid-Beveland grepen de gelegenheid aan de zeven sacramenten ter sprake te brengen. Elke parochie bracht in haar kerk een sacrament tot leven.
H. Willibrorduskerk in Zierikzee
Rode kazuivels stonden opgesteld voor het priesterkoor van de H. Willibrorduskerk in Zierikzee. De vormselcertificaten van het bisdom lagen goed zichtbaar tentoongesteld. Rinie van Velthoven, één van de kerkgidsen laat het chrisma zien waarmee kinderen worden gezalfd. “Er is best belangstelling voor deze tentoonstelling,” vertelt ze. “We zijn gastvrouw in deze kerk. We stellen ons discreet op. We ontvangen de mensen en beantwoorden hun vragen. Soms knopen mensen een gesprekje aan over het geloof en het kerkelijk leven in onze parochie. We dringen dat niet op.”
Sacrament van boete en verzoening
In de H. Blasiuskerk te Heinkenszand staat de biecht centraal. Het is er redelijk druk. Buiten de kerk is een rommelmarkt. In de kerk hoor je enige verwaaide klanken van de popmuziek die daar speelt. De biechtstoel trekt de aandacht. Twee poppen, een priester en een biechtelinge, zitten in de stoel. Er is uitleg over het sacrament van boete en verzoening.
Anneke Harte, van beroep huisarts, en Theo de Gijsel mijmeren over de betekenis van de biecht. “Als kind biechtten wij met de hele klas. Soms moesten we verzinnen wat we gedaan hadden,” lacht Anneke, maar dan serieus: “Ik denk dat het jammer is dat de biecht nu in onbruik geraakt is. Ik merk dat in mijn eigen praktijk. Ik krijg veel vragen die eigenlijk bij een pastor thuishoren. Ik begeleid stervenden en zieken. Daarbij komen mensen bij mij met vragen rond schuld en verzoening. De onbekendheid met de kerk is groot en dat is jammer. Er is behoefte aan warmte en gemeenschap. Niemand leeft graag alleen. Hier kan de Kerk een belangrijke functie vervullen.”
Ovezande: wijding
In Ovezande gaat de aandacht uit naar de wijding. In de kerk hangen liturgische gewaden. “Uitleg is zeker nodig,” menen Marlies Schenk en Marinus Bierens. “Zo weet niet iedereen wat de verschillende liturgische kleuren betekenen.” De beide rondleiders wijzen ook op de vele wijdingsprentjes in de kerk.
De bezoeker ziet foto’s van Eerste Heilige Missen en priesterwijdingen. Foto’s die het verleden oproepen. De tentoonstellingscommissie is hier niet in blijven steken. Het geloofsgesprek met bisschop Van den Hende over het priesterschap, dat op15 augustus werd uitgezonden op tv, is te zien. Achter in de kerk speelt een video met de eerste Heilige Mis van deken Paul Verbeek. “Wij zijn allen leven levende stenen om zelf te verwijzen naar Jezus de Goede Herder.” Daarom is hij priester geworden.
Tentoonstelling doopjurken
De parochie Oost-Zuid Beveland te Hansweert kreeg de opdracht het doopsel zichtbaar te maken. “Samen met Paula van de Walle bemannen John Jansen en zijn vrouw Maria de kerk. “We hebben een tentoonstelling met doopjurken gemaakt,” vertelt John Jansen. “We kregen veel medewerking. In ons dorp bestaan goede contacten met de Protestantse Kerk in Nederland. We vroegen in hun gemeenteblad of zij ook medewerking wilden verlenen. Zo hangen er enkele doopjurken van protestanten.”
Maria Jansen wijst op een andere. “Deze is van een van onze Indiase misdienaressen.” Dan laat ze een heel mooi exemplaar zien. “Dit is de doopjurk van deken Verbeek. Hierin zijn verschillende generaties van zijn familie gedoopt.” “Het doopsel verbindt christenen uit alle landen, kerkgemeenschappen en tijden,” vindt Paula Van de Walle. “Dit hebben we in onze tentoonstelling uit willen drukken.”
