In het weekend van 5 en 6 mei werd bekendgemaakt dat Geerten Kok is benoemd tot dekenaal coördinator van Zeeland. Hij zal daar Paul Verbeek, de onlangs benoemde deken van Zeeland, gaan bijstaan in zijn werkzaamheden. Geerten Kok is nu pastoraal werker in Breda-West. Hij begint zijn werkzaamheden als dekenaal coördinator op 15 mei. Voorlopig één dag in de week, terwijl hij zijn werkzaamheden in de parochie afbouwt. Per 1 oktober 2007 gaat hij voltijd als coördinator aan de slag. Hoewel afkomstig uit Limburg, heeft hij ook ‘roots’ in Zeeland.
Moest je nadenken toen je werd gevraagd dekenaal coördinator te worden?
Ja, ik moest zeker nadenken. Het is een voor mij nieuwe functie, dus ik moest vooral nadenken over de vraag of de functie mij zou passen, of ik het gewone uitvoerend pastoraat niet te veel zou gaan missen, of wij een verhuizing zouden aandurven… Vragen die door mij en ook door mijn vrouw Jos zijn heengegaan. Door er mee aan te slag te gaan en door met enkele vertrouwenspersonen te spreken, groeide mijn belangstelling en ging ik de functie steeds meer als aantrekkelijk beleven, als uitdaging ook, en ook groeide het vertrouwen dat ik me voldoende kan ontwikkelen om deze nieuwe taak uit te gaan voeren. Wat bijdroeg was dat inmiddels bekend was wie de deken zou worden. Ik heb de afgelopen twee jaar veel met Paul Verbeek opgetrokken, omdat we, samen met een derde collega, een studie kerkopbouw hebben gevolgd in Utrecht, en ik heb er vertrouwen in dat we in goede samenwerking met elkaar onze taken kunnen vervullen. Ik weet dat ik ook mag rekenen op de steun van het dekenaal bestuur en van collega’s in de bisdomraad.
Hoe voelt het voor jou en je gezin om naar Zeeland te verhuizen?
Het gezin is niet zo groot meer. Onze dochters wonen zelfstandig, dat maakt de stap mogelijk, ook al zullen zij het ‘ouderlijk’ huis in Etten-Leur gaan missen. Voor mij en voor mijn vrouw is het spannend. De vorige keer dat we verhuisden was 24 jaar geleden, dus we hebben er niet veel ervaring mee. We kwamen uit Limburg en we zijn ons in Etten-Leur heel goed thuis gaan voelen, dus het vraagt best wat om dat los te laten. Daar staat tegenover dat we allebei graag in Zeeland komen, hoewel we de provincie vooral nog als toerist kennen. Ik voel een wat sterkere band met Zeeland, omdat mijn vader in Terneuzen geboren is, en we vaak in Terneuzen bij zijn tantes op bezoek zijn geweest.
Hoe goed ken je het dekenaat Zeeland?
Als dekenaat ken ik Zeeland nog niet goed. Ik ken veel collega’s die in Zeeland werken, maar de parochies en het dekenaat nog niet. Ik weet dat de situatie van de Katholieke Kerk in Zeeland een heel andere is dan in Brabant, alleen al doordat de katholieken op de meeste plaatsen een minderheid vormen. Ik neem aan dat die verschillen in het kerkelijke werk ook herkenbaar zijn, en de contacten met de Protestantse Kerk zullen anders zijn dan in West-Brabant. Ik ben nu vooral heel nieuwsgierig naar alles en iedereen, en ik hoop op een goede kennismaking.
Welke uitdaging zie je voor jezelf?
Ik vind het heel spannend hoe kerk en parochies zich in de komende jaren zullen gaan ontwikkelen. Lukt het ons om het verhaal van God met de mensen door te vertellen… Lukt het om daartoe de goede voorzieningen in stand te houden en te vormen? Ik wil er heel graag mijn bijdrage aan geven dat de kerk gestalte blijft krijgen, liefst zo dichtbij mogelijk waar mensen wonen, dat mensen elkaar vasthouden, ook gelovig vasthouden, en dat we gestalte geven aan wat ons dierbaar is, aan wat goed en juist is. Hoe kunnen we in deze tijd kerk zijn, met oog voor vragen en noden van tijdgenoten, en met respect voor datgene wat door de eeuwen heen is doorgegeven? Het nieuwe diocesane beleid heeft daar een koers op uitgezet. Ik wil graag meewerken aan het bewandelen en verder uitwerken van die koers, en het lijkt me heel spannend om dat te doen in de functie van dekenaal coördinator, waarbij je als het ware in een tweerichtingsverkeer lokaal beleid en diocesaan beleid bij elkaar moet brengen.
Wat zijn je taken tot nu toe geweest?
Ik heb tot nu toe vooral uitvoerende pastorale taken verricht, in de breedheid van het parochiepastoraat. Ik ben begonnen als pastoraal werker in de Lambertusparochie in Etten-Leur en heb in Etten-Leur de ontwikkeling van het regionaal proces meegemaakt, en steeds meer ook mee-gemaakt. Ik heb twee jaar parttime op het Diocesaan Pastoraal Centrum een project voor bezoekgroepen verzorgd, ben in 1990 pastoraal werker geworden in de H. Hartparochie in Etten-Leur, en ben bij de vorming van de Inter Parochiële Vereniging (IPV) aldaar in 1996 teamleider geworden van het pastoraal team. In 2000 ben ik benoemd als teamleider in de regio Breda-West. Dat betekent extra aandacht voor functioneren van het team, voor contacten met besturen, voor de voortgang van de samenwerking, maar het grootste deel van de werktijd bleef naar het basiswerk gaan: liturgie, individueel pastoraat, catechese, organisatorische ondersteuning. Sinds 2007 zijn de parochies van Breda-West samengegaan in de Nazarethparochie, een fusie die nog voor een groot deel geïmplementeerd moet worden. Daar ging de laatste tijd veel aandacht naar toe, een klus die nog niet af is trouwens.
Waar ga jij voor?
Voor een kerk waar mensen oog hebben voor elkaar en waar zij ruimte nemen en krijgen om zich te laten voeden. Ik geloof dat veel mensen hongerig zijn naar echt voedsel en dorstig naar echte drank. Kunnen we de ziel voeden, door mensen in ontmoeting te brengen met elkaar, met zichzelf, met God? Daar ga ik voor.
Heb je er zin in?
Ja! Ik zit nog best goed op mijn stek in Breda-West, met heel fijne collega’s, een boeiende parochie en heel erg veel betrokken vrijwilligers en bestuurders, dus de band daar doorsnijden, daar heb ik minder zin in, maar het aangaan van de nieuwe uitdaging, met alles wat daar bij hoort: daar heb ik zin in.
.jpg)
