De vierde dag van de diocesane bedevaart, dinsdag 21 oktober 2014, stond in het teken van de kruisweg en het lijden van Jezus Christus. Na een indrukwekkende dag in Czestochowa reisden de deelnemers aan de bisdombedevaart naar Polen naar Kalwaria Zebrzydowska, een bedevaartsoord in de omgeving van Krakau. De naam van het bedevaartsoord verwijst naar de kruisdood van Jezus Christus.
Kalwaria, zoals de plaats meestal genoemd wordt, is een van de belangrijkste pelgrimsplaatsen van Polen. De heilige paus Johannes Paulus II kwam hier bijzonder graag en vond er kracht en vertroosting. Hij verwijst naar de betekenis van Kalwaria voor zijn persoonlijke spiritualiteit in de apostolische brief ‘Rosarium virginis’. Op 19 augustus 2002 vertrouwde hij hier de vruchten van zijn leven en de toekomst van de Kerk toe aan Maria. Kalwaria behoort sinds 1999 tot het Werelderfgoed.
De plaats gaat terug op het initiatief van Mikolaj Zebrzydowski, die in het begin van de zeventiende eeuw gouverneur van Krakau was. In die tijd was het voor de meeste mensen onmogelijk om naar het Heilig Land te reizen. De gouverneur wilde een plaats stichten, waar gelovigen toch in contact konden komen met het leven van Jezus en Maria. Er kwamen kerken en kapellen die deze herinnering opriepen. Het complex groeide uit tot een belangrijk heiligdom. De pastorale zorg werd toevertrouwd aan de franciscanen.
De pelgrims vierden de eucharistie in de kerk van Maria ter Engelen, de barokke kloosterkerk van het heiligdom. Een vertegenwoordiger van de franciscanen heette hen van harte welkom. Hij wees op de speciale plaats die Kalwaria in het hart van de heilige paus Johannes Paulus II innam. Toen zijn moeder stierf, nam zijn vader hem mee naar dit heiligdom en zei: “Nu je moeder gestorven is, is Maria voortaan je moeder.” Hij verzekerde de pelgrims dat al hun gebeden vroeg of laat worden beantwoord. Hij noemde Kalwaria een reservoir van gebed, dat de pelgrims met hun gebeden vullen en waaruit ze kunnen putten. Hij heette in het bijzonder de bisschop welkom, en sprak lovende woorden over de Nederlandse priesters en noemde met name Henri Nouwen.
Vicaris Paul Verbeek stond in zijn homilie stil bij de betekenis van de kruisweg. Christus’ dood op het kruis is de ultieme verzoening van de wereld met God. Dit geldt voor heel de wereld en ieder mens. Wanneer we de kruisweg overwegen, stappen we mee met het lijden van de Heer. Tegelijkertijd staan we oog in oog met ons eigen lijden. De Heer is onze tochtgenoot. Zijn lijden betekende niet de ultieme dood, maar leidde tot het eeuwig leven. Dit besef kan ons kracht en steun geven om alles een plaats te geven. De heilige paus Johannes Paulus II kwam hier vaak en bad de kruisweg. Hij zag dat de Heer meetrekt met het lijden van de mensheid. Dit besef maakte hem vrij om te spreken ten behoeve van de lijdende mensheid. Eerst voor het Poolse volk en later als paus voor alle volkeren ter wereld. Hij had een bijzonder oog voor de gekwetste en de kwetsbare mens.
Op het kruis schonk Jezus de mensheid de ultieme vergeving. Vanuit dit besef vond de heilige paus Johannes Paulus II de kracht de man die hem trachtte te vermoorden te vergeven en hem Gods barmhartigheid aan te reiken. Het was de grootste pijn voor de paus dat zijn vergeving niet aanvaard werd.
In de middag overwogen de pelgrims de kruisweg en legden, in het mooie herfstweer, een deel van de kruisweg van Kalwaria af.
Het bidden van de kruisweg. (Foto: R. Mangold)
