Op het feest van de Opdracht van de Heer in de Tempel (2 februari) sloot paus Franciscus het Jaar van het Godgewijde Leven af. Bij die gelegenheid organiseerden de bisschoppen en oversten van de commissio mixta van de Nederlandse bisschoppenconferentie en de Konferentie van Nederlandse Religieuzen op 27 januari 2016 een bijeenkomst in de Norbertinessenpriorij Sint Catharinadal te Oosterhout.
Vanuit de bisschoppenconferentie waren mgr. Van den Hende, mgr. Liesen en mgr. Van Burgsteden aanwezig. Religieuzen vanuit verschillende tradities plaatsten hun roepingsverhaal in de geest van de tijd onder het motto ‘Mijn Roeping, Mijn Tijd, Mijn Vuur.’ Na de opening van de bijeenkomst door mgr. Van Burgsteden hield prof dr. H.L. Murre-van den Berg, directeur van het Instituut van het Oosters Christendom in Nijmegen een referaat over het kloosterleven in de Oosterse Kerken. Verschillende religieuzen onder wie broeder Bram Hommel, overste van de broeders van Huijbergen, en zr. Ruth Lagemann van de gemeenschap Chemin Neuf te Oosterhout vertelden hun roepingsverhaal.
Roepingsverhaal
Zr. Ruth verhaalde hoe zij in contact kwam met Chemin Neuf. Zij groeide op in een belijdend Luthers gezin in Duitsland. Na haar eindexamen werkte ze één jaar met mensen met een verstandelijke beperking en, zoals ze zelf zegt, met een bijzondere geestelijke diepgang, in de Arkgemeenschap van Jean Vanier in Frankrijkj. Daar is het eerste zaad van haar roeping gevallen. Ter afsluiting van dit jaar wilde ze een stilteretraite volgen. Toevallig viel haar blik op een retraite, georganiseerd door Chemin Neuf. Ze werd getriggerd door de naam van deze retraite, de Kanaweek. Ze dacht dat het een bijbelse retraite over het Johannesevangelie en de bruiloft van Kana zou zijn, maar bij de aanmelding ontdekte ze dat het een retraite voor echtparen was. Ze merkte dat juist dit de plek was waar God op haar wachtte en werd geraakt door de manier waarop zowel de protestantse als katholieke leden van de gemeenschap Chemin Neuf in dienst van de Heer stonden. Een jaar later werd ze gevraagd een eerste Kanaweek in Duitsland in Berlijn te organiseren. Ze begreep deze keuze niet. Berlijn was toen nog een verdeelde stad. “Toen ik in Berlijn aankwam werd ik overweldigd door de realiteit van de muur, die de stad in twee delen scheidde en ik herinner me dat ik na een gebedsmoment voor de muur met het gebed van Jezus ‘Vader laat hen één zijn, opdat de wereld gelooft’ wakker werd.” Voor haar was de muur ook een beeld van de scheidingsmuren tussen onze kerken. Ze besloot haar leven voor dit ideaal te geven.
Vervolg kloosternacht: nacht van barmhartigheid 4-5 mei
De bijeenkomst sloot af met het gezamenlijk bidden van de Vespers, waarin gebeden werd voor roepingen en met een moment van ontmoeting. Ruth Lagemann kijkt dankbaar terug op dit jaar. “De kloosternacht, die wij samen met de benedictinessen van de onze Lieve Vrouweabdij en de norbertinessen van de priorij Sint Catharinadal hebben mogen beleven, was een groot succes. Deze krijgt dit jaar een vervolg in de nacht van barmhartigheid van 4 op 5 mei.”
