Op dinsdag 23 april 2019 viert vicaris Paul Verbeek zijn zilveren priesterjubileum in Bergen op Zoom. Hij doet dit met een eucharistieviering in de Sint Gertrudiskerk in Bergen op Zoom (19.00 uur) en een samenzijn in het Mollerlyceum in deze plaats. Paul Verbeek is geboren in Bergen op Zoom, maar getogen in Steenbergen.
Toen hij theologie ging studeren na de middelbare school, was er in die jaren in Nederland een sterke polarisatie. Paul is wars van opgeklopte tegenstellingen en zocht aanvankelijk zijn heil in het bisdom Antwerpen. “Dit bisdom vierde in 1987 dat het 25 jaar geleden was heropgericht. Ik hoorde op de televisie een interview met mgr. Van den Berghe, de toenmalige bisschop van Antwerpen. Ik vond dit geweldig. Met instemming van bisschop Ernst heb ik mijn pastorale stage in dit bisdom gedaan.”
Toch is Paul teruggekeerd. Na zijn stage preekte hij eens op uitnodiging van pastoor Fons van Hees in het lof. Paul: “Ik werd aangekondigd als seminarist van het bisdom Antwerpen, afkomstig uit het bisdom Breda. Op het feest van de priesterwijding van Wiel Wiertz vroeg een dame wanneer ik ging beginnen. Ze zei: ‘Nu is er eens iemand uit onze eigen streek en die gaat nog lopen.’ Na mijn vakantie liep ik eens de Gertrudiskerk in Bergen op Zoom binnen en dacht: ik wil hier ook best pastoor worden. Na overleg met bisschop Van den Berghe en bisschop Ernst ben ik naar het Bisdom Breda gegaan.”
Paul Verbeek begon in 1992 als pastoraal werker in Goes. Op 13 december 1993 werd hij tot diaken en op 23 april 1994 tot priester gewijd. “Als klein jongetje was ik geraakt door de liturgie. Op de middelbare school zette ik me in voor Derde Wereldprojecten. Juist in die jaren werden de Poolse priester Jerzy Populiezko en aartsbisschop Oscar Romero vermoord. Dat greep me enorm aan. Ik was ook gefascineerd door de pausreizen, waardoor ik oog kreeg voor de Wereldkerk. Daarbij kwam dat ik van kinds af aan geboeid was door Franciscus van Assisi. Ons gezin was gelovig. Ik ging vanaf de lagere school al op bedevaart naar Beauraing. Zo ging ik theologie studeren aan de Hogeschool voor Theologie en Pastoraat. Tijdens mijn eerste studiejaar gingen we met de Vereniging Nationale Bedevaarten op jongerenbedevaart naar Lourdes. Daar, op een avond in Lourdes bij de grot, had ik een ontmoeting die mijn leven bepaalde. Dat was in 1985. Ik wist dat ik geroepen was priester te worden. Ik verhuisde toen ook naar het convict.”
Na zijn wijding heeft vicaris Verbeek op verschillende plaatsen in het Bisdom Breda gewerkt. Bisschop Muskens benoemde hem in 1997 tot pastoor van de parochie van de HH. Agatha en Barbara in Oudenbosch. Zo was hij de eerste priester van het Bisdom Breda die rector was van de Oudenbossche basiliek. In 2007 vertrok Paul Verbeek naar Zeeland, waar hij deken werd. Later, nadat de drie dekenaten in 2013 waren samengevoegd twee vicariaten werd Paul vicaris van het vicariaat Middelburg en later ook van het vicariaat Breda. “Het bestuurlijk werk is op mijn weg gekomen,” zegt Paul zelf. “Voor mij staat centraal dat ik trouw ben en anderen vertrouw. Dit doe ik vanuit het besef dat de Heer trouw is en ik zijn trouw mag doorgeven.”
“We leven in een krimpende Kerk. Ik ben afgestudeerd in kerkopbouw, maar in de dagelijkse praktijk word ik geconfronteerd met het sluiten van kerken. Ik vind het altijd aangrijpend, wanneer mensen vertrouwde plekken moeten loslaten. Ik vind dat moeilijk. We moeten daarom behoedzaam en zorgvuldig stappen zetten. We gaan een toekomst in, waarbij we lange adem nodig hebben en geloof. Want ik geloof in een nieuwe impuls.”
Dat is ook de reden waarom de pastoor-vicaris zich volop inzet voor initiatieven als de Open Kerkendag, die met Pinksteren voor de tweede keer wordt georganiseerd, en op zijn initiatief kreeg het Bisdom Breda voor het eerst de beschikking over een beeldje van de enige heilige uit het bisdom: zuster Marie-Adolphine uit Ossendrecht.
Er gebeurt genoeg in de parochies dat vreugde en hoop geeft, benadrukt Paul. “Een van de voorbeelden? Denk bijvoorbeeld aan bedevaarten en aan de ‘24 uur voor de Heer’, waarbij je merkt dat parochianen samen werkelijk iets moois beleven en in geloof met elkaar op weg zijn.” En ook ervaringen in de Wereldkerk geven geloofsvreugde en hoop: “Het afgelopen jaar was ik in Rome bij gelegenheid van de heiligverklaring van Oscar Romero. Ik ging naar een kerk waar de Latijns-Amerikanen dit vierden. Het was een hele zoektocht voordat we dit kerkje vonden. De viering begon veel te laat. In de kerk waren ongeveer 500 mensen. Ze zongen en baden. We troffen een springlevende Kerk aan.”
