Op zondag 26 augustus waren Annemiek Buijs en Brechje Loenen te gast bij Leo Fijen in het Geloofsgesprek. “Ze vertellen hoe de liefde van God zijn plek kan hebben in gezinnen en in het werk van de Kerk,” vat Leo Fijen het gesprek samen. Annemiek Buijs is pastoraal werker. Brechje Loenen is diocesaan medewerker gezinspastoraat.
Annemiek vertelt over wat je elkaar belooft bij het huwelijk: trouw aan elkaar en voor- en tegenspoed. “Je groeit aan elkaar op de weg die je samen gaat en wat je samen meemaakt. Voor- en tegenspoed maak je mee in het klein en in het groot. Van de voorspoed groei je in de positieve zin, maar van de tegenspoed groei je in de diepte.” Van tegenspoed groei je nog meer dan van voorspoed, want dan moet je veel harder werken: “Om daar samen op een goede manier uit te komen vraagt veel meer communicatie dan genieten van iets moois.”
Brechje is dit jaar achttien jaar getrouwd. Zij vertelt wat zij en haar man Edwin doen om de liefde in hun relatie te blijven voeden. Van het ‘water’ van onze menselijke liefde, die beperkt is en snel op is, maakt God ‘wijn’, vertelt Brechje.
Ze vertellen over initiatieven voor gezinnen in de parochie, zoals eucharistievieringen waarin de kinderen zich thuis voelen en vertrouwd raken met wat er in de eucharistie wordt gevierd. Annemiek ziet dat het werkt, wanneer de kinderen een eucharistieviering meemaken op een reguliere zondag en herkennen dat daarin hetzelfde wordt gevierd als in de kinderviering.
Brechje vertelt over het Geloofsfeest voor kinderen dat jaarlijks in het Bisdom Breda wordt gehouden. Ze benadrukt: geloven mag een feest zijn, het is iets positiefs, het is belangrijk om samen te komen met leeftijdsgenoten en echt over Jezus te horen. “Je hebt het nodig om leeftijdsgenoten te ontmoeten die ook naar de kerk gaan,” vertelt Brechje. “Kinderen komen na het Geloofsfeest thuis, zingen het liedje dat ze hebben geleerd, kunnen het evangelieverhaal navertellen. Dan is er wat gebeurd in die harten. Het is zaaien en je doet je best. Maar genade kan ik niet organiseren. Ik kan de dag organiseren, maar niet de genade.”
Ze geloven in de toekomst van de Kerk en gezinnen, ze vertellen daar met passie over en leggen uit hoe ze gezinnen en kinderen zelf daarbij betrekken.
