Op 21 april 2009 legde Jan van Steenoven in aanwezigheid van zijn vrouw en familie in de kapel van het bisschopshuis de geloofsbelijdenis en de eed van trouw aan het geloof van de Kerk af. Dit was een belangrijke etappe op weg naar de diakenwijding. Bisschop Van den Hende zal hem op zaterdag 30 mei in de H. Bavokerk te Rijsbergen tot permanent diaken van het bisdom Breda wijden. De viering begint om 11.00 u.
Vooroordelen
Van Steenoven onderstreept door zijn wijding zijn geloof in Jezus. “Hiermee kom ik duidelijk naar buiten. Ik wil staan in de lijn van Jezus als dienstknecht, voor zover mijn talenten dit toelaten. Ik heb twee jaar stage gelopen in de Nazarethparochie in Breda-West. Een deel deed ik in het Annahuis. Daar kwam ik in contact met mensen die gevangen zaten in het gebruik van alcohol, drugs en armoede. Je ontmoet de mensen over wie Jezus spreekt. Ik dacht van mezelf dat ik heel tolerant was. Ik ontdekte dat ik vol met vooroordelen zat. Door met hen om te gaan ontdekte ik dat deze mensen een gezicht en een naam hebben n mens zijn net als jij en ik. Het doen van de werken van barmhartigheid vormt de leidraad van mijn leven. Dit sluit aan bij het diaconaat.”
God
“Voor mij is God allereerst een God van liefde en barmhartigheid.” Dit is niet altijd zo geweest. “Ik zat van 1961 tot 1967 op het kleinseminarie van de lazaristen te Wernhout. In die tijd worstelde ik met het godsbeeld van mijn jeugd. Alles wat er gebeurde werd heel sterk met God verbonden. Mijn grootvader stierf op jonge leeftijd aan longkanker. Ik wilde niet te maken hebben met een God die dit liet gebeuren. Ik ben ook een tijdje uit de kerk weggeweest maar geleidelijk aan kwam het geloof weer terug,” vertelt Jan van Steenoven.
Wortels in Rijsbergen
De diakenwijding op 30 mei vindt niet voor niets in Rijsbergen plaats. Van Steenoven is in 1949 geboren in Breda maar getogen in Rijsbergen. “Zowel mijn echtgenote als ik komen hier vandaan. We zijn hier getrouwd en onze kinderen en kleinkinderen zijn hier gedoopt.” Na het kleinseminarie ging Van Steenoven in militaire dienst. Hij richtte zijn eigen bedrijf op, een drukkerij en had een drukbezet leven. Toen hij 33 jaar was, werd hij weer lid van het zangkoor.
Een keerpunt: Lourdes
Met de terugkeer van het geloof groeide ook de kerkelijke betrokkenheid van Jan van Steenoven. Hij deed meer en meer vrijwilligerswerk, ook in het Elisabethhuis in Etten-Leur. “Daar was ik lector en hielp de pastoraal werker Piet de Leeuw.” Het ging hem feitelijk voor de wind maar op een gegeven moment werd Van Steenoven met zijn neus op de feiten gedrukt. “Mijn vrouw raakte gehandicapt. In 1994 gingen we samen naar Lourdes. Deze bedevaart vormde een keerpunt in mijn leven. Daar kreeg ik twee bijzondere godservaringen. Ik voelde een hand op mijn schouder die mij een bepaalde richting in duwde. Na deze bedevaart besloot ik, na lange gesprekken met mijn vrouw, theologie te gaan studeren met de bedoeling pastoraal werker te worden.”
Priester- en diakenopleiding Bovendonk
Van Steenoven begon in 1996 zijn studie aan de Fontys-Hogeschool. Hij studeerde in 2001 af en werd algemeen geestelijk verzorger bij de Stichting Bejaardenzorg in Oosterhout.” Ik heb daar zes jaar mogen werken. Je was intensief met de dood bezig.” Van Steenoven ging zich verder oriënteren en kwam in contact met de priester- en diakenopleiding Bovendonk. “In mij groeide het verlangen om diaken te worden. Gelukkig werd ik na gesprekken met rector Ham en bisschop Muskens toegelaten.” Hij stroomde in in het vierde jaar met een aangepast programma.
Van Steenoven kijkt dankbaar terug op de opleidingsjaren in Bovendonk. “Je kunt op Bovendonk jezelf zijn. Ik zal de opleiding ook missen. Ik heb er vrienden opgedaan voor de rest van mijn leven.” Van Steenoven uit zijn waardering voor de staf van de opleiding en bisschop Van den Hende. “De bisschop is geweldig betrokken bij de opleiding. Elke zaterdagochtend viert hij met ons de eucharistie en geeft zijn college. Hij ontwikkelt echt een band met de studenten. Als diaken ben je op een bijzondere wijze verbonden met de bisschop. Ik vind het belangrijk om te weten in wiens handen ik me bij mijn wijding leg.”
