Over twee weken reizen meer dan dertig jongeren vanuit het bisdom Breda naar de Wereldjongerendagen in Sydney. Een van die jongeren is Noortje Brinkerhof (17). Ze heeft zich het afgelopen jaar zeer bewust meer verdiept in haar geloof. Noortje Brinkerhof is een enthousiaste jonge vrouw. Ze heeft juist haar VWO-examen gehaald en gaat in Amsterdam psychologie studeren. Voor ze aan haar studie begint, gaat ze naar Sydney en reist mee met de groep van het bisdom Breda.
Stroomversnelling
Noortje is gelovig. “Als kind ging ik naar de kerk. Terwijl andere jongeren afhaakten, ben ik doorgegaan. Niet altijd even bewust. Het laatste jaar is mijn geloofsgroei in een stroomversnelling terecht gekomen. Wat was het geval? Ik ben leerlinge van de Vrije School, een schooltype dat gebaseerd is op de antroposofie. Ik moest in dat kader een eindwerkstuk maken. Ik koos ervoor dit over mijn geloof te doen. Zo ben ik een jaar lang bezig geweest met mijn geloof. Een unieke kans toch!”
Kloosterweek
Ze is in het kader van haar eindwerkstuk kunstzinnige vorming op de Vrije School zes dagen bij de clarissen in Megen geweest. “In het begin heb ik het streng aangepakt,” vertelde ze. “Ik bleef alleen op mijn cel, had mijn mobieltje uitgedaan en nauwelijks contact met andere gasten. Ik werd er gek van. Je loopt in de stilte echt tegen jezelf aan.”
“Na een paar dagen kwam ik in gesprek met de gastenzuster. Tegen haar heb ik in 50 minuten heel mijn leven verteld, spontaan. Eigenlijk zei ze niets, maar luisterde voornamelijk. Ze gaf antwoorden op vragen die ik mezelf niet stelde. Ze leerde mij dat ik mijn leven aan God mag opdragen. Zo heb ik God mogen vinden.”
“Ik vind het knap hoe zij de moderne wereld begrijpen terwijl ze er niet in leven. Ik heb ook ervaren dat je niet zomaar in een klooster kunt leven. Je moet alles loslaten. Je kunt bijvoorbeeld niet even tussendoor wat drinken of eten. Ik denk zeker dat ik een keer terugga.”
Bestaan
Noortje verwerkte haar bevindingen in haar werkstuk met als titel Credo ergo sum. Ze maakt in de titel van haar werkstuk een knipoog naar de Franse filosoof René Descartes (1596-1650). “Van hem is de uitspraak: ‘Ik denk dat ik besta’,” vertelt Noortje.
“Ik vind dat wat beperkt. Er is meer dan het louter denken. Het gaat om het gevoel dat je bestaat. Als je denkt aan iets dat groter is dan jezelf, voel je dat je bestaat. Als ik aan God denk, realiseer ik me dat ik besta, in de volle zin van het woord. Ik heb bij mijn presentatie gezegd dat dit voor mij geldt. Ik vind het zonde als mensen niet geloven, want dan missen ze iets. Mijn medeleerlingen hebben heel positief op mijn presentatie gereageerd.”
Jong én gelovig
En nu naar Sydney. Noortje heeft er echt zin in. “Ik heb me anderhalf jaar geleden aangemeld en heb niet aan alle voorbereidingen mee kunnen doen. Wel heb ik een paar keer meegedaan met het autowassen. Ik vind de groep Sydneygangers een fijne club jongeren. We respecteren elkaar in ons geloof. We delen dit en tegelijkertijd zijn we samen jong.”
Jong zijn en gelovig zijn gaan volgens Noortje dan ook goed samen. “Net als de anderen doe ik leuke dingen, ga ik gezellig uit. We kunnen er samen over praten.”
Noortje heeft hoge verwachtingen van Sydney. “Allereerst hoop ik dat ik in mijn geloof bevestigd word. Ik wil zien hoe jongeren uit andere landen en culturen geloven én daar met hen over praten. Ik wil ook iets van Australië ontdekken. Tot slot hoop ik plezier te hebben. Tijdens de Wereldjongerendagen word ik achttien jaar en dat gaan we vieren, beloofden ze mij,” lacht Noortje.
De jongeren uit het bisdom Breda houden een weblog bij! Zie www.wjd2008.web-log.nl
