Jaarlijks organiseert het jongerenplatform van het Bisdom Breda een niet alledaags kloosterweekend onder de naam Mysterytour. Een weekend lang reist een groep jongeren op basis van geheimzinnige aanwijzingen in enveloppen van plek naar plek. Dit jaar voerde de reis naar de benedictijnerabdij in Chevetogne, aan de voet van de Belgische Ardennen.
Zeven deugden
De groep van ruim twintig jongeren van 16 jaar en ouder verzamelde zich op het kantoor van het bisdom Breda. Niemand van hen had enig idee van wat er zou gaan gebeuren. Een envelop met een stuk van een verhaal leidde hen naar een paar busjes, waarna ze vertrokken voor een weekend waarin elk volgend element een verrassing bleef.
Marc Bollerman, jongerenwerker van het bisdom: “Het weekend stond in het teken van de zeven deugden, maar zelfs daar kwamen de jongeren pas gaandeweg achter. De eerste deugd die ze ontdekten was de deugd van de wijsheid of verstandigheid. Aan de hand van een puzzel met uitspraken van ‘wijze mannen en vrouwen’ werd er onderweg al flink met elkaar gesproken. Het is prachtig om te zien hoe jongeren elkaar daarin aanvullen. De een weet weer net wat anders dan een ander en samen kwamen ze er uiteindelijk prima uit.” Dat het jongerenplatform moderne middelen daarbij niet schuwt, bleek wel uit het feit dat het gepuzzel zelfs via portofoons tussen de busjes onderling plaatsvond.
Eenmaal in de buurt van Chevetogne werden de jongeren volkomen onverwacht ‘gedropt’ en begonnen ze in het donker aan een wandeling in stilte die hen naar het klooster de abdij van de Benedictijnen leidde. Daar werden ze ontvangen in een zee van kaarslicht. De stilte hield aan tijdens een verhaal over het leven van Benedictus, een van de grote wijze mannen uit de Christelijke traditie.
Liefde en moed
De zaterdagmorgen begon op een voor de jongeren bizarre tijd. Om kwart over vijf werden ze uit hun bed getrommeld, zodat ze om zes uur deel konden nemen aan de Lauden, het ochtendgebed van de monniken. Bollerman: “Aansluitend was er een ontmoeting met père Jean, een van de monniken. Hij vertelde een indringend verhaal over de deugd van de liefde, zoals die prachtig onder woorden is gebracht in de beroemde bijbeltekst over ‘geloof, hoop en liefde’ (1 Kor. 13). Voor veel jongeren was het de eerste keer dat ze zo intensief met een passage uit de schrift bezig waren.”
Dat het veel losmaakte, bleek toen de jongeren na afloop de gelegenheid kregen om hun gedachten, verlangens en gevoel op te schrijven in een brief. Voor veel van hen was de tijd gewoon te kort om alles te schrijven of te tekenen wat ze kwijt wilden.
“De brieven brachten we naar het nabijgelegen Mariabedevaartsoord Beauraing,” gaat Bollerman verder. “ De jongeren kregen de gelegenheid om hun brieven achter te laten aan de voeten van het Mariabeeld. Iets wat voor een deel van de groep een emotionele en intense ervaring was.”
Om iets terug te doen voor de gastvrijheid van het bedevaartsoord, werkten de jongeren een dik uur in de tuinen van een van de gebouwen en vertrokken vervolgens naar de bossen van Lavaux-Ste Anne, waar de broeders van de Tiberiade, een communiteit met een franciscaanse spiritualiteit, in alle eenvoud samenleven in een klein zelf gebouwd klooster.
Broeder Bart, een van de broeders daar, gaf een getuigenis over de deugd van de moed, waarna de jongeren werden uitgenodigd om samen met de gemeenschap daar eucharistie te vieren in het kleine sfeervolle kerkje van de Tiberiade. “Dat was pas mooi, van mij had het nog langer mogen duren,” vertelde een jongere enthousiast na afloop.
Matiging, rechtvaardigheid en grote vermoeidheid
Voor langer blijven was echter geen tijd, want de volgende mysterieuze envelop moest alweer geopend worden. Het was het begin van een reis terug naar Chevetogne, waar de sobere maaltijd – door de jongeren zelf gekookt – in het teken stond van matigheid. De avond werd afgesloten met een film over mensensmokkel. De film liet zien hoeveel onrecht er in de wereld is en deed een appèl op jongeren in het kader van de deugd van de rechtvaardigheid.
“Dat kwam voor een deel van de groep niet meer zo uit de verf,” zegt Bollerman met een glimlach: “Sommigen waren zo moe, dat ze halverwege de film hun bed opzochten. En dat kon ik me wel voorstellen ook. Het was nogal een heftige dag tenslotte.”
Geloof en hoop
De extra uren slaap zorgden er wel voor, dat de sfeer er op zondag weer prima in zat. Na het ontbijt werden de jongeren meegenomen naar de crypte van de Byzantijnse kerk die ook aan het klooster verbonden is.
Daar was opnieuw een ontmoeting met père Jean, die met de jongeren in gesprek ging over de deugd van het geloof. Bollerman: “En om te laten zien dat geloven niet alleen maar iets is van je verstand, maar ook iets is wat je moet doen en beleven, zijn we daarna met de hele groep naar de – voor onze begrippen – heel lange Zondagsviering in de Byzantijnse kerk volgens de Byzantijnse ritus geweest. Als je dat niet gewend bent, niet zo makkelijk te volgen, maar wel erg indrukwekkend, zeker ook voor jongeren.”
Het weekend werd afgesloten met een meer ontspannende werkvorm. In het licht van de deugd van de hoop, versierden de jongeren kaarsen voor elkaar met symbolen van hoop.
Zeven deugden, zeven kaarsen
Gedurende het weekend werd na elke deugd een noveenkaars aangestoken. En zo brandden er op zondagmiddag dus zeven kaarsen. De jongeren hebben de kaarsen naar de kerk van het klooster gebracht en ze daar aan de voet van het altaar achtergelaten. De kaarsen mogen daar negen dagen blijven branden. Vergezeld van de gebeden, gedachten en verlangens van de jongeren.
