De gipsen beelden en de kunstsneeuw op het dak van de stal zouden ons kunnen doen denken dat het kerstverhaal een sprookje is. In sprookjes – zeker in de Disney variant – zijn problemen relatief en is de goede afloop verzekerd. Maar de goede afloop zou ruim dertig jaar op zich laten wachten, met de verrijzenis van Jezus. Hij die zou sterven op een kruis buiten Jeruzalem, werd nu geboren in een kribbe buiten Bethlehem. In beide gevallen was het koud en donker en waren alleen zijn meest dierbaren bij Hem. Kerstmis toen was geen sprookje, evenmin als Kerstmis nu het zal zijn. Binnen blijven, zo min mogelijk bezoek, afstand houden, ventileren, vooral niet zingen – laat dat maar aan de engelen over, die kunnen toch niet besmet raken!
Het zal lang geleden zijn geweest – de oorlog misschien? – dat het Kerstmis van nu zoveel leek op het Kerstmis van toen. Welke verpleegster op de intensive care kan zich niet herkennen in Maria in de stal? Welke winkelier met grote zorgen kan zich niet aan de bezorgde sint Jozef spiegelen? En wat lijken die jonge herders in het veld toch veel op de jeugd van nu, die zich uitgesloten voelt van alle warmte en plezier. Maar gelukkig zijn er engelen in cruciale beroepen, die met grote dienstbaarheid de samenleving draaiend houden, en zien we in de verte de geleerden met geschenken komen: het vaccin dat ons gaat helpen om de weg terug naar huis te vinden, terug naar Nazareth. Kerstmis anno 2020 is geen sprookje, maar een waargebeurd verhaal met echte problemen en zonder happy end op 25 december. Kerstmis toen leert ons echter dat we nooit de moed moeten verliezen, dat we samen sterk moeten staan. In het Kind in de kribbe zien we de kwetsbare mensheid én de sterke, trouwe God. Komt, laat ons Hem aanbidden!
Vicaris-generaal Marc Lindeijer SJ
- Let op: Van vrijdag 25 december 2020 tot en met zondag 3 januari 2021 is het bisdomkantoor gesloten.