De drie zussen Hermus hebben zich aangemeld voor de reis naar de Wereldjongerendagen. Ze wonen op een mooie boerderij in het Westbrabants polderland: Neeltje (19) en Mia (21) en Tineke (17). Hun ouders hebben nabij het station Lage Zwaluwe een akkerbouwbedrijf met enkele hobbydieren zoals schapen en konijnen.
De dieren vormen het domein van Neeltje en Mia. Neeltje studeert dierwetenschappen aan de Landbouwuniversiteit te Wageningen. Mia volgt een opleiding tot dierenartsassistente. Volgend jaar hoopt ze naar Leeuwarden te vertrekken voor een studie diermanagement. Tineke volgt het VWO op het Markenhage-college en wil kunstgeschiedenis gaan studeren.
Werken en met extra hulp
De drie zussen hebben zich ingeschreven voor de bisdomreis naar de Wereldjongerendagen in Madrid. Mia vertelt: “Een tante van onze vader is kloosterlinge in Breda. Elk jaar mag ze een gift doen aan een goed doel. Dit jaar koos ze voor ons. Ze heeft ons gesteund zodat wij naar de Wereldjongerendagen kunnen reizen.”
Met eigen verdiend geld en met hulp van subsidies vanuit de Immanuëlparochie in Zevenbergen gaan ze met zijn drieën. Mia: “Toen bekend werd dat er korting geboden werd aan de eerste vijftig jongeren die meegingen hebben we ons ook meteen ingeschreven. We hebben allemaal een baantje in een wegrestaurant om onze studie te betalen en wat extra activiteiten. We zijn door het boerenbedrijf niet zo vaak op vakantie geweest en we willen dit meegemaakt hebben.” “Op de boerderij is altijd werk. Je hebt de schapen en de kippen. In de zomer helpen we met het wieden van onkruid. Volgende week moeten we weer knollen onderdekken,” licht Neeltje toe.
‘Gewoon meehelpen’
De drie zussen zijn elke week in de kerk te vinden. Ze zijn gelovig, maar niet fanatiek, zeggen ze. Tineke: “We zingen in het jongerenkoor en verrichten hand- en spandiensten. We zijn misdienaar geweest, vouwen boekjes en we hebben meegeholpen bij het ruimen van grafzerken op het kerkhof,” Hoe dit zo? “Onze moeder zit in de organisatie van de kerk,” zegt Neeltje. “Ze vroegen ons om te helpen en dan werk je gewoon mee. Het was een middag tijdens het Wereldkampioenschap voetbal,” herinnert Neeltje zich. “Zoveel tijd kost het ook allemaal niet.”
Bij doorvragen blijken ze ook op andere gebieden actief. “Op Driekoningen begeleiden we groepjes kinderen. We gaan met hen langs de deuren. Zij zingen en krijgen daarvoor geld voor een goed doel. Met Kerstmis zijn we ook veel in de kerk. Dan doen we mee met het kindje wiegen. De laatste keer speelde Neeltje voor herder,” zegt Tineke. Tineke is daarnaast een enthousiaste scout. “We wonen graag in een dorp,” zegt Tineke. “Het is er gemoedelijk en je kent elkaar.”
Meer jongeren leren kennen
“We zouden het wel leuk vinden om meer gelovige jongeren te leren kennen,”” vindt Mia. “Het valt mij op dat ik in Wageningen meer gelovige mensen ontmoet dan hier,” zegt Neeltje. “Op het Markenhage-college zijn er toch wel gelovige medeleerlingen,” weet Tineke. Ze wijst op het kruisje om haar hals. “Ik draag dit kruisje niet voor niets. Je weet wel wat er achter zit. Er zijn ook anderen met een kruisje. Het is ook mode om een rozenkrans te dragen. Ik heb wel een rozenkrans, maar draag hem niet. Daarvoor vind ik hem te kostbaar. Ik ben eraan gehecht, omdat ik hem heb gekregen van mijn oma die de rozenkrans gebeden heeft en er kracht uit heeft geput. Hij is van zilver en ik heb hem gepoetst. We hopen via de Wereldjongerendagen andere gelovigen te leren kennen. Het is wel leuk om leeftijdgenoten te ontmoeten met wie je op dezelfde golflengte zit. Daarbij spreekt het internationale aspect ons ook aan.”
Reisbestemming
Ze kijken vol verwachting uit naar de reis. “We doen Taizé en Lourdes aan,” zegt Tineke. “Met het verhaal van Lourdes zijn we van kind af aan vertrouwd. Taizé is voor ons onbekend.” “Niet helemaal,” voegt Neeltje toe. “In de kerstvakantie waren we gastgezin voor Taizé aan de Maas. We hadden toen twee Slovenen en één Serviër in huis. Daarna gaan we naar Astorga. Dit ligt juist boven Portugal in een mooi berggebied.” En dan Madrid. “Het gaat om een enorme massa jongeren,” denkt Mia. “We waren voorheen niet zo met de Wereldjongerendagen bekend en we waren verbaasd over de grote groepen jongeren die daar bij elkaar komen. We hopen op een leuke Bredase groep. “En als die groep niet leuk is, hebben we elkaar nog,” besluit Tineke. “De reis is altijd geslaagd.”
Maandelijkse wjd-vieringen op weg naar Madrid
Dit artikel verschijnt in het kader van de maandelijkse wjd-vieringen in parochies in het bisdom van Breda. Bisschop Van den Hende is celebrant in de vieringen en daarna gespreksgenoot van de jongeren tijdens een inhoudelijke ontmoeting. Op zondag 17 april komen de jongeren bij elkaar voor de viering op Palmzondag. Ze nemen deel aan de viering in de H. Antoniuskathedraal in Breda en hebben daarna een programma.
