Ad Rops (68) nam vanuit het bisdom van Breda deel aan de reis die de Bisschoppelijke Vastenaktie organiseerde ter voorbereiding op de Vastenaktie 2011. In de Veertigdagentijd zal hij in parochies ambassadeur zijn van het projecten van de Vastenaktie. Rops is een gezellige verteller en een sociaal bewogen mens. In zijn beroepsleven was hij maatschappelijk werker bij de reclassering. Als vrijwilliger is hij ten volle betrokken bij zijn parochie.
Diaconale duizendpoot
Kort somt hij zijn activiteiten op. “Ik ben lid van USAM (Ulvenhout staat achter zijn missionarissen). Er werken twee mannen als missionaris. Een is actief in Ghana, de ander is pastoor in Jakarta. Ik zing in het kerkkoor, ik ben acoliet en lector. Daarnaast ben ik betrokken bij de diaconie, met name bij de Vastenaktie.” Trots vertelt Rops dat hij dit werk al 40 jaar doet. “Pastoor Eppings, de vroegere pastoor van Ulvenhout zei eens: ‘Je bent met je hoge hoed de Caritas ingerold.’ Inderdaad, sinds mijn trouwen ben ik lid van diaconale werkgroepen,” lacht hij.
Filippijnen
Het is dan ook niet voor niets dat Benedict Laval, medewerker voor diaconie van de pastorale dienstverlening van het bisdom, hem belde om met de Bisschoppelijke Vastenaktie naar de Filippijnen te gaan. “Ik voelde me zeer vereerd, maar ik moest toch even denken vooraleer ik ja zei tegen deze uitnodiging,” bekent hij eerlijk. “Op 18 oktober ontmoette ik mijn medereizigers en dat ging goed. We zijn met dertien personen naar de Filippijnen gereisd. De reis heeft in totaal tien dagen geduurd,” vertelt hij. “Tijdens de reis zijn we vergezeld door twee medewerkers van de landelijke Vastenaktie,, één journaliste en twee Filippijnse tolken die in Nederland wonen.”
De Mangyan
Het zwaartepunt van de reis lag op het eiland Mindoro. “We zijn op 22 november in de hoofdstad Manilla aangekomen. Na een bezoek aan de partnerorganisatie van de Vastenaktie vertrokken we een dag later naar Roxas, een kustplaats op het eiland Mindoro. Vandaaruit trokken we de bergen in. Daar leeft de inheemse bevolking, de Mangyan.”
Aan de kust wonen vooral buitenlanders. Zij exploiteren de rijst- en bananenplantages. In de binnenlanden liggen de bergen, overdekt met bossen. De Mangyan leven van datgene wat het bos oplevert, zoals kokosnoten, bananen, honing en kruiden. Daarnaast verbouwen zij groenten in het bos. Binnen de acht leefgemeenschappen van de Mangyan zijn er vrouwengroepen die de ontwikkeling van de Mangyan willen bevorderen. Deze groepen krijgen begeleiding van de Filippijnse Vastenaktie.
“De eerste dag bezochten wij het dorp Batangan. Daar leven ongeveer 500 personen, die dus actief begeleid worden door de Filippijnse Vastenaktie. De plaatselijke school telt 100 leerlingen. De onderwijzeres leert hun duurzaam met dit bos om te gaan. De producten die de mensen uit het bos halen verwerken ze in een fabriekje. Via de kanalen van de Filippijnse zusterorganisatie van de Vastenaktie gaan ze naar winkeltjes in Roxas, Calapan en Manilla. Buiten voedsel halen zij uit het bos ook riet, rotan en twijgen. Hiervan maken ze manden en sieraden die ze ook in die winkeltjes verkopen.”
.jpg)
Missie
“De Mangyan zijn voornamelijk katholiek,” zegt Rops. “De Mangyan Mission heeft zorg voor alle groepen inheemse bewoners. Oorspronkelijk werd deze missie geleid door de paters van het Goddelijk Woord (SVD). Het is niet mogelijk om in alle dorpen wekelijks de eucharistie te vieren. Bij afwezigheid van een priester vinden er op zondag gebedsvieringen plaats.”
‘Mijnen van goud’
De cultuur van de Mangyan is echter bedreigd. De grond is rijk aan delfstoffen. “De naam zegt het al,” verklaart Rops. “Mindoro is afgeleid van Minas d’Oro (mijnen van goud). Multinationals willen zich meester maken van de grond om vervolgens mijnen te exploiteren. Door de mijnbouw wordt de natuur ernstig beschadigd. Op sommige eilanden is geen leven meer mogelijk. De Vastenaktie wil de Mangyan weerbaar maken. “Ze helpt de Mangyan de grond in eigendom te verkrijgen zodat ze kunnen voorkomen dat de Filippijnse staat concessies kan uitgeven om mijnbouw te gaan plegen en ze helpt om hen op duurzame wijze met het bos om te gaan.”
“De Vastenaktie brengt de Mangyan met elkaar in gesprek en in actie met betrekking tot de toekomst van hun eiland. Ik heb met eigen ogen gezien dat het werkt,” vertelt Rops.
Rops is tevreden over zijn reis. Hij nam materiaal mee om het bisdom aldaar te presenteren. “ Dit werkte geweldig goed. Ik kon zo laten zien dat ik namens het bisdom van Breda ging.”
