Paul Verbeek heeft zin in zijn nieuwe taak als deken van Zeeland. Hij gaat voor een kerk die in de geest van Jezus, de Christus, de blijde boodschap brengt aan mensen van nu en hoopt mensen nabij te zijn en Gods nabijheid te laten ervaren. Dit vertelt hij in het volgende interview.
Moest je nadenken toen je werd gevraagd deken te worden?
Toen deze vraag aan mij gesteld werd, moest ik natuurlijk hierover nadenken. Het is een hele opdracht en verantwoordelijkheid die je mag dragen. Ik ben geraakt door het vertrouwen dat de bisschop in mij heeft om me hiervoor te vragen. Na een paar wijze mensen geraadpleegd te hebben, heb ik ja gezegd. De positieve reactie van de bisdomleiding na mijn jawoord heb ik als zeer bemoedigend ervaren.
Hoe goed ken je het dekenaat Zeeland?
De regio De Bevelanden en Schouwen Duiveland ken ik redelijk, omdat ik hier als pastoraal werker begonnen ben in december 1992. Regelmatig was er contact met de regio Walcheren. De studiedagen van het Dekenaat waren toen in Aardenburg. Dit waren echte ontmoetingsdagen. Jaarlijks gaat een groep pelgrims vanuit Zeeland naar Beauraing.Wat me opvalt is de enorme trouw van de Zeeuw. Als het klikt gaan ze voor je door het vuur. De uitdrukking ons zeeuwen bin zunig betekent voor mijzelf: “Wij Zeeuwen zijn zuinig op mensen.”
Je bent daar begonnen als pastoraal werker diaken en priester. Hoe voelt het om weer terug te keren in de provincie?
In de jaren 1992-1996 was ik in Zeeland en ik had het heel goed naar mijn zin. Nu ben ik tien jaar in de regio Oudenbosch. Ook hier ben ik enorm graag. Met tien jaar meer levenservaring kom ik terug in Zeeland. In mezelf en in Zeeland is er de afgelopen jaren heel veel gebeurd.
Zo wordt het een nieuwe start. Het voelt wel apart om op plaatsen te komen, die je tien jaar geleden moest achterlaten. Nu kom ik in een hele andere positie terug. Ik vertrouw erop dat ik snel wortel kan en mag schieten in Zeeland. Toen ik in Zeeland was klikte het met zoveel mensen. Ik hoop me weer snel thuis te voelen.
Welke uitdaging zie je voor jezelf?
Allereerst de combinatie deken en pastor in het basispastoraat. Ik hou van de parochie, groot of klein in welk samenwerkingsverband ook. Door het basispastoraat hoop ik met beide benen op de grond te blijven staan en een brug te slaan tussen de basis en het bisdom.
In een dekenaat als Zeeland mogen we als katholieken in goede samenwerking met de andere christelijke kerken onze eigen gezicht laten zien. Dat is onze opdracht. We mogen laten zien door welk vuur we aangestoken zijn. Met dit innerlijk vuur mogen we anderen bemoedigen en inspireren. We mogen aan elkaar de fakkel van het geloof doorgeven Van de christelijke kerken wordt ook gevraagd een brug te slaan naar andere godsdiensten. Respect en vertrouwen zijn voor mij sleutelwoorden. Ons geloof kunnen we op zoveel manieren voeden en de uitdaging is om die kans aan elkaar te bieden door een goede liturgie, diaconie en geloofsgesprekken in welke vorm ook.
Geloof uit zich in woord en daad.
Wat zijn je taken tot nu toe geweest?
Ik ben tien jaar pastoor in de regio Oudenbosch en een grote periode hiervan tevens de teamleider. De regio Oudenbosch bestaat uit 7 parochies en is een hele dynamische regio. Hier gebeurt veel. De parochianen zijn heel erg actief. Iedere parochie kent haar eigen uitdaging en heeft haar eigen identiteit. De basiliek heeft een enorme aantrekkingskracht. Ze is immers een stukje Rome in Nederland. Heel veel aandacht wordt daar besteed aan onthaal. Dat vind ikzelf een grote uitdaging als we belijden dat we een hartelijke en uitnodigende kerk willen zijn.
Waar ga je voor?
Ik ga voor een kerk die in de geest van Jezus, de Christus een blijde boodschap brengt aan de mens van nu. Een kerk, die in de duizenden gezichten van mensen, Gods Volk onderweg durft te zijn
We zijn samen Gods volk onderweg in verbondenheid met onze bisschop.
Praktisch houdt dit voor me in dat ik met mijn auto dagelijks heel wat kilometers zal afleggen om letterlijk en figuurlijk afstanden te overbruggen.
Als priester hoop ik mensen nabij te blijven en Gods nabijheid te laten ervaren in de sacramenten en goede ontmoetingen.
Heb je er zin in ?
Ik vind het een hele opdracht. Het betekent dat ik na tien jaar de mensen in Oudenbosch los moet laten. Dat doet pijn. Er is heel veel gegroeid. De regio staat voor hele belangrijke processen in het kader van verdergaande samenwerking. Maar ik heb alle vertrouwen in mijn opvolging. De nieuwe opdracht hoef gelukkig ik niet alleen te doen. Ik mag rekenen op de steun en het vertrouwen van het bestuur van het Dekenaat Zeeland en ik zie uit naar een goede samenwerking met de nog te benoemen dekenaal-coördinator
Vanuit respect en vertrouwen in elkaar heb ik er zin in met en onder Gods Zegen.
